Po świętowaniu otwarcia z dnia 12 stycznia 2024 r. o czym pisaliśmy w artykule: Otwarcie Dworca Metropolitalnego w Lublinie, 12.01.2024 r. - Niepełnosprawni Lublin - biuletyn informacyjny osób niepełnosprawnych (niepelnosprawnilublin.pl) złożyliśmy jeszcze jedną wizytę w celu wykonania społecznego monitoringu.
W zespole osób wykonujących przegląd współpracujących z Lubelskim Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Sejmik Wojewódzki, znaleźli się: Kaja Lorenc wraz z asystentką osoby z niepełnosprawnością oraz Łukasz Lewicki.
Również muszę stanowczo podkreślić, że niniejszy artykuł nie jest atakiem o charakterze politycznym, ani nie ma na celu odgrywania roli jako amunicja dla czarnego PR. Prosiłbym, aby był traktowany jako informacja zwrotna ze zbiorem rekomendacji pomocnych w procesie poprawy dostępności dla osób z niepełnosprawnością, a także świadectwo czujności obywatelskiej.
Dostępność budynku
Budynek Dworca Metropolitalnego jest administrowany przez Zarząd Transportu Miejskiego w Lublinie. Budowany był z założeniami zapewnienia wymaganego poziomu dostępności dla osób ze szczególnymi potrzebami, w tym także pod kątem osób z niepełnosprawnością. W tym artykule postaram się zwrócić uwagę na poszczególne elementy dostępności architektonicznej i komunikacyjno-informacyjnej.
Otoczenie budynku
Przestrzeń wokół budynku Dworca Metropolitalnego oraz między budynkiem „starego” Dworca PKP posiada stabilne i równe podłoże. Dla osób poruszających się na wózkach nie powinno być problemów z poruszaniem się po terenie Dworca Metropolitalnego. Do zalet należy też przypisać ścieżki naprowadzające osoby z niepełnosprawnością wzroku ze zmianą faktury nawierzchni. Niemniej jednak zdominowany przez kolor szary plac może powodować trudności z rozróżnieniem niektórych obiektów – np. ozdobnych szarych walców w kolorze mało kontrastowym w stosunku do podłoża czy niektórych ławek. Trochę zabrakło nam, również ciągu komunikacyjnego nowego budynku dworca z dworcem PKP pod dachem, a tego dnia, kiedy wykonywaliśmy nasz przegląd było bardzo deszczowo.
Plusy z dostępności:
- Stabilne i równe podłoże, brak nierówności, dziur i innych uszkodzeń.
- Duże przestrzenie.
- Zastosowane ścieżki naprowadzające ze zmianą faktury nawierzchni.
Wejście do budynku
Budynek posiada kilka wejść z różnych stron. Wszystkie posiadają podstawowe usprawnienia dla osób z niepełnosprawnościami: odpowiednio szerokie, automatycznie otwierane, bez progu i z wycieraczkami wpuszczonymi w podłoże. Przy wejściu na ciągu komunikacyjnym nie ma żadnych przeszkód. Do budynku wchodzi się nie napotykając różnicy poziomów.
Rekomenduję w najbliższej przyszłości, aby zastosować 2 kontrastowe paski na szklanych taflach na wysokościach 90-100 cm oraz 130-140 cm.
Plusy z dostępności:
- Szerokie drzwi wejściowe, automatycznie otwierane.
- Na dojściu do wejścia i w samym wejściu brak różnicy poziomów.
- Wszystkie wejścia są dostępne dla osób poruszających się na wózkach i są rozmieszczone niemal z każdej strony budynku, co może ułatwić ewakuację.
Punkt informacyjny
Plusy z dostępności:
- Punkt informacyjny jest położony blisko dostępnego wejścia.
- Dodatkowo dojście do punktu ułatwia ścieżka ze zmianą faktury nawierzchni.
- Jedna z lad jest obniżona do 80 cm, co jest sporym ułatwieniem dla osób z niepełnosprawnością, poruszających się na wózkach.
- Punkt jest wyposażony w pętlę indukcyjną, oznakowany właściwym znakiem graficznym.
Dnia tego dowiedzieliśmy się również, że wkrótce będzie dostępna usługa tłumacza Polskiego Języka Migowego online, a osoby z obsługi klienta przeszkolone w jej uruchamianiu. Rekomendowałbym też, żeby okienko z obniżoną ladą było otwarte w pierwszej kolejności.
Toaleta dla osób z niepełnosprawnościami
Na parterze znajduje się toaleta dla osób z niepełnosprawnością. Do niej również prowadzi ścieżka ze zmianą faktury nawierzchni. Drzwi do toalety są odpowiednich wymiarów, choć mało kontrastowe w stosunku do koloru ściany. Kontrastowe jest za to oznakowanie drzwi grafiką przedstawiającą osobę z niepełnosprawnością na wózku. Brakuje również informacji dotykowej np. tabliczki po prawej stronie z wypukłymi literami i napisami w Braille’u. Jeżeli chodzi o rozplanowanie toalety wewnątrz jest całkiem dobrze. Jest przestrzeń manewrowa, umywalka niskosyfonowa, kran z wydłużonym uchwytem, lustro uchylne, ruchome uchwyty po obu stronach sedesu i umywalki, instalacja alarmowa, a nawet komfortka (przewijak dla dorosłych). Wewnątrz jedynie co mógłbym zalecić to zmianę deski z tzw. wycięciem, na tą bez wycięcia, ponieważ sporo pań z niepełnosprawnością zahacza o róg deski ubierając bieliznę po zakończeniu sesji na sedesie. (Niezbyt fortunna uwaga, ale trudno ją ubrać w dyplomatyczna formę).
Plusy z dostępności:
- Drzwi o odpowiednich wymiarach 90 cm szerokości i 200 cm wysokości z klamką w kształcie litery L, niewymagającą nadmiernie mocnego ściskania.
- Przestrzeń manewrowa 1,5 m na 1,5 m.
- Umywalka niskosyfonowa z uchylnymi uchwytami po obu stronach.
- Bateria umywalkowa z przedłużonym chwytem.
- Instalacja alarmowa.
- Komfortka (przewijak dla dorosłych).
Windy
Plusy z dostępności:
- Spełniają większość wymaganych przez ustawodawcę standardów.
- W dwóch zbadanych windach znajdowała się informacja wizualna, dźwiękowa i dotykowa (Braille, wyróżnienie wypukłością i kontrastową obwódką dla cyfry „zero”).
Dostęp do informacji i procedury ewakuacyjne
Plusy z dostępności:
- Wszystkie wyjścia ewakuacyjne są pozbawione barier architektonicznych.
- Przy wyjściach ewakuacyjnych zastosowano piktogramy, kontrastujące z tłem.
Dostęp do informacji i procedury ewakuacyjne
Plusy z dostępności:
- Wszystkie wyjścia ewakuacyjne są pozbawione barier architektonicznych.
- Przy wyjściach ewakuacyjnych zastosowano piktogramy, kontrastujące z tłem.
Chociaż układ pomieszczeń jest stosunkowo prosty, zalecałbym jednak instalacje tyflomapy. Brakuje tyflomapy, obrazującej rozmieszczenie pomieszczeń i wyjść.
Na stronie internetowej dworca w deklaracji dostępności nie ma jeszcze opisu architektonicznego Deklaracja dostępności – Witamy na stronie Dworca Lublin (dworzeclublin.pl) – stan na dzień 25.02.2024 r.
Bonus: Tyflomapa na „starym” Dworcu PKP jest dosyć ciekawym przypadkiem. Pewne obszary są zaznaczone kolorystycznie, a o ich wielkości można się zorientować jedynie za pomocą zmysłu wzroku. Z kolei zorientowanie się z pomocą Braille’a zajmuje trochę czasu, co może potwierdzić Pani Kaja.
Podsumowanie
Wizyta na Dworcu Metropolitalnym była ciekawym doświadczeniem. Niewątpliwie z punktu widzenia miejskiego transportu publicznego w Lublinie to ważna i potrzebna inwestycja. Sam Dworzec wygląda całkiem elegancko. Jest też nieźle dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością. Nie jest idealny na pewno, można pewne rzeczy poprawić, ale pamiętajmy, że poprawa dostępności to proces. Ważne też by same osoby z niepełnosprawnością zgłaszały swoje potrzeby, tak aby wszystko przebiegało w sposób sprawny. Być może one same dojdą do jeszcze innych wniosków oraz poczynią cenne spostrzeżenia.
Łukasz Lewicki