Rozpoczynając studia, wyszłam z założenia, że ograniczenie się jedynie do samego studiowania musi być bardzo nudne. Postanowiłam więc zaangażować się w działalność wolontariatu, działającego przy KUL.
Z rocznej perspektywy czasu, mogę powiedzieć, że wszystko to, co mnie spotkało w Akademickim Punkcie Wolontariatu przerosło wszelkie moje oczekiwania. Ale od początku…
Po przebytym szkoleniu dla nowych wolontariuszy postanowiłam zaangażować się w działalność sekcji „Osoby niepełnosprawne”. Zaczęłam raz w tygodniu odwiedzać 13-letniego Kacpra, który od urodzenia jeździ na wózku. Nasze spotkania były bardzo różnorodne: rozmowy, wyjście na spacer, odrabianie lekcji czy pomoc w ćwiczeniach rehabilitacyjnych. Oprócz wizyt u Kacpra, włączyłam się także w akcje organizowane przez nasz wolontariat, np. Mikołajki, koncert charytatywny czy Piknik dla wszystkich podopiecznych naszego punktu wolontariatu. Pozyskiwanie środków, kontakt ze sponsorami oraz wzajemna współpraca między wolontariuszami to paleta doświadczeń, które rozwijają młodego człowieka.
Czym jest dla mnie wolontariat i czego mnie uczy? Myślę, że mogłabym długo wymieniać. Krótko mówiąc, jest to miejsce, gdzie odkrywam, że spełniam siebie pomagając innym. Uczę się przy tym wrażliwości na drugiego człowieka, kreatywności, pracy w grupie i przełamywania egoizmu, który jest w każdym z nas.
Martyna Horyza