„Inspiracje Artystyczne” czyli Festiwal Piosenki Młodzieży Niepełnosprawnej w Ciechocinku w tym roku odbywał się po raz 19
Pierwotnie organizowała go śp. Grażyna Świtała, a od 2002 roku robi to z powodzeniem Fundacja Inicjatyw na Rzecz Niepełnosprawnych Pro Omnibus z Ciechocinka.
Festiwal to nie tylko seria koncertów (inauguracyjny, 2 konkursowe w kategorii do lat 16 i do 23 oraz galowy), ale także żmudne warsztaty muzyczne dla zakwalifikowanej młodzieży pod okiem profesjonalnych instruktorów. Zarówno koncerty jak i część warsztatowa była otwarta dla publiczności.
Mając na uwadze niepełnosprawność artystów scena w amfiteatrze została dostosowana a podjazd umożliwiał wejście wszystkim uczestnikom.
Powagę tego wydarzenia widać było na każdym kroku. Kilka dni wcześniej Ciechocinek został oklejony czerwonymi plakatami informacyjnymi. W ogłoszeniach duszpasterskich ksiądz przekazał zaproszenie na festiwal. Muszla koncertowa została ustrojona przez sponsorów kwiatami i iglakami. Profesjonalna orkiestra podkreślała wysoki poziom tego wydarzenia. Galowe stroje wykonawców, długie błyszczące suknie, szpilki, smokingi i garnitury oraz inne odświętne stroje dostosowane do rodzaju wykonywanej piosenki, akcentowały niezwykłość tego festiwalu.
Pierwszego dnia festiwalu przed godziną dziewiętnastą wąskimi uliczkami Ciechocinka ludzie zmierzali do Parku Zdrojowego. Poszliśmy i my. Wiedząc, że o tej porze kuracjusze udają się raczej w miejsca skąd płynie głośna muzyka disco polo, myślałam sobie jaka część ławek w amfiteatrze zostanie zajęta przez publiczność. Nie minęło 15 minut a znalezienie siedzącego miejsca graniczyło z cudem. Po odśpiewanych kilku piosenkach widownia powiększyła się o publiczność stojącą.
Swoją obecnością zaszczyciła nas Teresa Hernik – Prezes Zarządu PFRON, instytucji, która współfinansowała to niezwykłe wydarzenie. Zostały odczytane listy skierowane do niepełnosprawnych artystów od Ministra Pracy i Polityki Społecznej Władysława Kosiniaka- Kamysza, Rzecznika Praw Dziecka – Marka Michalaka oraz europarlamentarzysty Jerzego Buzka.
Na scenie prezentowali swoje umiejętności młodzi artyści z Polski, Rosji i Ukrainy. Młodzież wybrała ambitny repertuar pokonując swoje słabości i bariery. Poziom prezentowanych utworów był wysoki i jury miało trudny orzech do zgryzienia.
Liczna widownia (około 1,5 tys.) nagradzała wykonawców gromkimi brawami. Wśród nich było wiele osób niepełnosprawnych, którzy w tym okresie jako kuracjusze licznych ośrodków, wypoczywali w tym urokliwym zakątku Polski. To właśnie oni, Iza z Białegostoku, Mateusz z Opola Lubelskiego, Sebastian z Lublina, Konrad z Łodzi, Paulina z Jeleniej Góry wypoczywający w Sanatorium WRZOS, wiernie każdego dnia od 22 do 25 lipca zajmowali miejsca stojące J (siedzą na wózkach oprócz Pauliny) w Parku Zdrojowym, podkreślali zasadność organizacji takich imprez, które dają nie tylko satysfakcję i radość wykonawcom, ale również widzom. Ci młodzi „wózkersi” wyrażali swoje opinie dotyczące repertuaru. Wysoko oceniali wykonawców polskich piosenek, chociażby brawurowe wykonanie piosenki Beaty Kozidrak „Co mi panie dasz” czy „Byłam różą” z repertuaru Kayi, autorów własnych tekstów czy kompozycji. Radość na ich twarzach, błysk ekscytacji w oczach, nieskoordynowane ruchy ciała odzwierciedlające taniec, przyspieszone bicie serc świadczą o zaangażowaniu emocjonalnym tych młodych ludzi w to niezwykłe wydarzenie. Cieszę się, że mogłam być w tym roku częścią tego wspaniałego przedsięwzięcia.
Dziękuję niepełnosprawnej młodzieży, zarówno artystom jak i widzom, za dostarczenie mi niezwykłych wrażeń i niesamowitych wzruszeń. Czułam, że uczestniczę w czymś wyjątkowym i niezwykłym.
Więcej o festiwalu na www.facebook.com/pages/Fundacja-Pro-Omnibus/649506905075554
Ania Szmidt