Jakimi ludźmi są osoby z niepełnosprawnościami? Jak się do nich zwracać, żeby ich nie urazić? Czy można być wobec nich szczerym, czy należy uważać na to co się mówi? O czym marzą? Co lubią robić? Jak najchętniej spędzają wolny czas? Jakie mają aspiracje? Jak im pomagać? Co możemy zrobić aby łatwiej im się żyło?
Te i inne jeszcze pytania postawili sobie studenci III roku psychologii KUL i postanowili poznać odpowiedzi.
Pod kierunkiem dr Grzegorza Wiącka w ramach zajęć z psychospołecznych podstaw rehabilitacji osób niepełnosprawnych, przygotowali projekty dotyczące osób niepełnosprawnych. Wszystkie grupy ćwiczeniowe podzieliły się na kilka mniejszych sześcioosobowych grup projektowych. Każda z nich miała za zadanie obmyślić temat projektu i następnie go zrealizować. Tematy które podjęli studenci dotyczyły m.in. dostępności przestrzeni miasta dla osób poruszających się na wózkach, barier w komunikacji między osobami z niepełnosprawnością a osobami pełnosprawnymi, szczęścia i spełnienia w życiu, różnic i podobieństw między osobami zdrowymi a osobami z niepełnosprawnościami.
Interesujące były wnioski jakie mieli studenci po rozmowach i kontaktach, często po raz pierwszy w życiu z osobami nie w pełni sprawnymi. Okazało się, że bariery w komunikacji są często w osobach zdrowych, bo onieśmiela ich niepełnosprawność, bo nie chcą urazić, bo nie wiedzą jak traktować osobę np. z upośledzeniem umysłowym itp. Wszyscy byli zgodni co do tego, że osoba z niepełnosprawnością jest przede wszystkim OSOBĄ i należy traktować ją jak każdego człowieka. Okazało się, że marzą o miłości, przyjaźni, o bliskości z innymi ludźmi, chcą się bawić, mieć pracę, rozwijać się, podróżować itd. Są w śród nich ludzie dobrzy i źli, smutasy i z poczuciem humoru, nieśmiali i przebojowi itd. To w czym właściwie się różnimy? Sposobem poruszania się, sposobem mówienia, sposobem widzenia lub odczuwania świata, ale choć w różny sposób i różnym tempem idziemy w jedną stronę, jak zauważyła jedna z grup projektowych.
Zostaliśmy zaproszeni na prezentację niektórych projektów. Oto krótka fotorelacja.
Miejsca w Lublinie dostępne dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Na facebook’u została stworzona strona o tej nazwie. Tam publikowane są posty i zdjęcia na ten temat. Ma ona służyć pomocą osobom poruszającym się na wózku.
Efektem kolejnego projektu był film, który powstał po wizycie w Warsztacie Terapii Zajęciowej dla osób upośledzonych umysłowo „Nie w pełni sprawni, ale w pełni szczęśliwi”. „Mają w sobie wewnętrzne piękno, chciałyśmy aby w naszych oczach i uśmiechu je zobaczyli” – to refleksja studentki, która opowiadała o tym spotkaniu.
Dużym pozytywnym przeżyciem były warsztaty z artterapii przeprowadzone dla grupy osób niepełnosprawnych spotykających się w ramach wspólnoty Światło-Życie. Urodziła się myśl aby takie zajęcia kontynuować w przyszłości.
„Idziemy różnym tempem, ale w jedną stronę” film o takim tytule jest zbiorem wywiadów z osobami sprawnymi i z niepełnosprawnością ruchową. Wszystkim osobom zadawano te same pytania o marzenia, o to jak lubią spędzać wolny czas itd. Zaskakujący dla pytających był fakt, że odpowiedzi w obu grupach były podobne. Na koniec wywiadu jedna z osób pytanych powiedziała: „Chciałabym aby traktowano mnie normalnie” . Więcej słów nie potrzeba.
Kamil A. Kuliński