„Wykluczeni ze społeczeństwa, czyli oszczędności Urzędu Gminy Wólka Lubelska na dorosłych niepełnosprawnych”.
Pod koniec sierpnia, od kilku kolejnych lat, rodzice dorosłych niepełnosprawnych dojeżdżających na zajęcia do Lublina, zastanawiali się, czy Urząd Gminy Wólka Lubelska organizując przetarg na przewoźnika osób niepełnosprawnych do lubelskich placówek ujmie w swoich założeniach również ich dzieci. To prawda, że cala siódemka, to ludzie dorośli, którzy przekroczyli zaklętą granicę skończonych 25 lat. Bowiem przepis stanowi, że po ukończeniu 25 lat kończy się obowiązek szkolny i tym samym ustaje pomoc wszystkich „pomocowych” urzędów i instytucji. Natomiast dowóz do Warsztatu Terapii Zajęciowej jako placówki edukacyjnej nie został uwzględniony w żadnym programie, mimo, iż takową jest. Usamodzielnienie osoby niepełnosprawnej i przygotowanie jej do w miarę samodzielnego życia to ogromna praca edukacyjna, nie uznawana przez osoby stanowiące prawo i przepisy.
No i stało się. Koniec sierpnia 2015 roku i informacja, że Urząd Gminy w ramach oszczędności i na podstawie w/w przepisów, rezygnuje z dowozu dorosłych niepełnosprawnych do Lublina na zajęcia rewalidacyjne i rehabilitację w ramach np. WTZ. Decyzja ta, nasze dorosłe a jednak dzieci (w większości posiadające w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności stopień znaczny niepełnosprawności intelektualnej) zostały całkowicie wykluczone z korzystania z życia społecznego. Nie mówiąc już o np. korzystaniu z rehabilitacji. Zaczęliśmy chodzić, pisać prosić o pomoc m.in. pana Wójta Gminy Wólka Lubelska, pana Kierownika PCPR przy Starostwie Powiatowym, pełnomocnika rządu d/s osób niepełnosprawnych, naszych lubelskich posłów, kontaktując się z ich biurami poselskimi. Niestety bez skutku, większość urzędów do których zgłaszaliśmy sie z różnymi formami próśb nie raczyła pochylić się nad sprawą naszych dzieci. Niejednokrotnie nie zasłużyliśmy sobie nawet na odpowiedź na nasze pisma. No cóż, nasze dzieci, to nie elektorat, nie dołoży w wyborach swojego głosu. Odnosiliśmy wrażenie, że wszyscy „odbijali piłeczkę”, byle dalej od siebie, powołując się na przepisy uniemożliwiające im interwencję.
Bardzo smutne jest to, że ludzie pozbawieni możliwości korzystania z rehabilitacji tracą sprawność fizyczną, osiągniętą na miarę swoich możliwości przez lata walki o każdy ruch i każdy krok, pomimo bólu i nakładów finansowych ponoszonych przez ich rodziny.
Polska podpisała i ratyfikowała Konwencję ONZ zabraniającą dyskryminację i wykluczenie ze społeczeństwa osób niepełnosprawnych. Jak widać na naszym przykładzie, to „pusty” dokument. Pewnie z jakichś powodów prestiżowych czy poprawności politycznej wypadało go podpisać. W naszym kraju pozostał martwy. Nawet Pan Poseł, pełnomocnik Rządu d/s osób niepełnosprawnych od lutego nie znalazł sposobności, by nas przyjąć. Po kilku miesiącach od wysłania pisma dostaliśmy z jego biura odpowiedź nic nie wnoszącą do naszej sprawy.
Ciekawe dla nas jest również to, że Urząd Gminy Wólka Lubelska przy pomocy środków PFRON zakupił busa do przewozu osób niepełnosprawnych. Rokrocznie jednak organizuje przetarg na dowóz niepełnosprawnych dzieci do lubelskich placówek. Odmawia naszym dzieciom prawa korzystania z tego busa.
Mija kolejny miesiąc próśb o pomoc, nic z nich nie wynika, bowiem empatia w tej sprawie to puste słowo. Nasze dzieci zamiast się uczyć i korzystać z zajęć spędzają czas przed telewizorami.
Małgorzata Leonko
P.S.
Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w artykule.