Jakkolwiek aktualnym wciąż pozostaje apel Lubelskiego Stowarzyszenia JESTEŚMY o wsparcie (kadrowe) jego działań przez osoby po kryzysie psychicznym, to organizacja ta podejmuje systematycznie działania wychodzące naprzeciw potrzebom takich osób.
Jedną z form aktywności stowarzyszenia jest przeprowadzona dnia 19 lutego 2025 r. w I Klinice Psychiatrii przy ul. Głuskiej w Lublinie wizyta u pacjentów. Tego rodzaju spotkania osób po kryzysie z osobami aktualnie zmagającymi się z chorobą mają tradycyjnie na celu wsparcie pacjentów szpitala, złożenie wobec Nich świadectwa o potrzebie i możliwości zdrowienia. Któż lepiej, niż osoby doświadczające długotrwałej remisji, ożywione pragnieniem służenia interesom swojego środowiska, może zaświadczyć o celowości podejmowania wysiłków na rzecz rozwijania zainteresowań i pasji, nieustawania w wysiłkach zmierzających do nadania własnemu życiu najbardziej pożądanego, bo samodzielnie określonego kształtu?
To pozytywne przesłanie przyjęte zostało przez zgromadzonych w jednej z sal oddziału klinicznego pacjentów w skupieniu – w Nadziei, że przejawiana w społeczeństwie troska o wsparcie osób doświadczających psychicznego cierpienia znajdzie przełożenie na Ich osobiste perspektywy pokonania kryzysu. Motywem podjętym przez samych pacjentów było zaś… zagrożenie hejtem. Ta forma neutralizacji kompleksów, wyładowania agresji jakże często nakierowywana bywa na osoby najsłabsze, nacechowane wrażliwością i pozbawione wsparcia we własnym środowisku. Jakaż wielka odpowiedzialność spoczywa na nas wszystkich za promowanie kultury solidarności, opartej na empatii oraz – wspartym edukacją – zrozumieniu tych, którzy oczekują na naszą akceptację, szacunek i zaufanie…
Przedłużeniem złożonego przez – reprezentujących stowarzyszenie – Dorotę i Marka (niżej podpisanego) świadectwa były pozostawione do dyspozycji pacjentów egzemplarze Informatora LSJ Nr 9/2025. Ciepły i nacechowany wzajemną życzliwością klimat spotkania współtworzony był przez wszystkich jego uczestników, wśród których znalazł się także – towarzyszący członkom stowarzyszenia, dbający o oprawę muzyczną (śpiew przy akompaniamencie gitary) – duszpasterz osób po kryzysie psychicznym ks. Tadeusz Liminowicz. Na oprawę wizyty tradycyjnie złożył się dar ze strony członków stowarzyszenia na rzecz pacjentów: mandarynki.
… Opuszczaliśmy gościnne progi I Kliniki Psychiatrii w żywym poczuciu, iż Nadziei, pokładanej przez cierpiących pacjentów szpitali, przychodni i tych pozostawionych dotąd bez pomocy, zawieść nie wolno. Niech formą wsparcia osób w kryzysie psychicznym będą nie tylko podobne spotkania (nie jest wykluczone kolejne w niedługim czasie), ale przede wszystkim na co dzień wyrażany stosunek do Nich – przekaz zainteresowania Ich problemami i gotowość zaangażowania.
Do najbliższych planów stowarzyszenia należy także zorganizowanie kolejnego spaceru – inną niż poprzednia trasą – szlakiem ważnych zabytków Lublina. Spotkania takie, otwarte dla uczestników funkcjonujących w Lublinie ośrodków wsparcia osób doświadczających kryzysu, szereg już razy poprowadziła bezinteresownie P. Barbara Michalska certyfikowana Przewodniczka PTTK.
Na koniec chciałbym w imieniu naszego stowarzyszenia złożyć serdeczne podziękowanie P. Hannie Karakuła-Juchnowicz Ordynator I Kliniki Psychiatrii w Lublinie za zaproszenie na oddział, ks. Tadeuszowi za obecność i uświetnienie spotkania (nie tylko muzyką, ale także mądrym, ciepłym słowem) oraz wszystkim, którzy przykładają cegiełki do dzieła cierpliwego podejmowania i wspierania inicjatyw, z jakich wyrosnąć może klimat solidarności wobec najsłabszych członków społeczeństwa.
Zygmunt Marek Miszczak