Już sierpień zbliża się ku końcowi i wieczory coraz chłodniejsze – zgodnie z przysłowiem pogodowym „Od Świętej Hanki zimne wieczory i poranki”. Niedługo skończą się wakacje, czas urlopów i wypoczynku od nauki, pracy. Wkrótce wrócimy do swoich zajęć, mam nadzieję, że ze zdwojoną siłą.
W czerwcu znajoma zapytała mnie, czy planujemy gdzieś wyjechać z synem w te wakacje? Odpowiedź mogła być tylko jedna – oczywiście! Jak większość osób planujemy w okresie lata zmienić, choć na kilka tygodni, miejsce pobytu, klimat. Niepełnosprawność syna nie przeszkadza nam, a nawet jest mobilizatorem w realizacji tych planów. Od 30 lat staramy się z mężem zapewnić synowi atrakcje wakacyjne, w czasie których łączymy elementy wypoczynku z rehabilitacją oraz pomagamy w nawiązaniu nowych znajomości, poznaniu ciekawych miejsc i ich historii, tradycji, zabytków. Bierzemy udział w imprezach organizowanych przez ośrodki/sanatoria, w których przebywamy, jak i w tych przedsięwzięciach dostępnych dla szerszego grona odbiorców.
W tym roku już po raz jedenasty byliśmy w Krasnobrodzie. Szeroka baza zabiegowa Sanatorium, a także mikroklimat Roztocza, zapewniły nam poprawę ogólnego stanu zdrowia. Podczas naszych pobytów w tym uroczym miejscu odwiedziliśmy niejednokrotnie wiele atrakcyjnych miejsc. Między innymi:
- Kaplicę św. Rocha z Montpellier. Drewniana, kryta gontem budowla została przebudowana w 1935 roku, przez Kazimierza Fudakowskiego, właściciela majątku Krasnobród. Stanęła ona na miejscu starej i zniszczonej kaplicy. Wewnątrz znajduje się ołtarz z obrazem św. Rocha i studzienka z wodą. Odpust św. Rocha odbywa się w pierwszą niedzielę po 16 sierpnia.
- Kościół p.w. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny (Sanktuarium Maryjne). Świątynia powstała w latach 1690-99, ufundowany przez Marię Kazimierę Sobieską, konsekrowany 12 VIII 1699 r., przez biskupa ormiańskiego ze Lwowa, Stanisława Kotlińskiego. Budynek był kilkakrotnie restaurowany. Tradycją stały się międzynarodowe letnie koncerty organowe w Sanktuarium Maryjnym.
- Muzeum wieńców dożynkowych. Obiekt znajduje się w zabytkowym modrzewiowym spichlerzu z 1795 roku na dziedzińcu klasztoru. Wystawa obejmuje stale powiększającą się kolekcję wieńców dożynkowych przywożonych do Krasnobrodu z organizowanych co roku dożynek diecezjalnych.
- Ptaszarnię. Znajdująca się w dziedzińcu klasztoru hodowla obejmuje m.in. pawie, bażanty, gołębie i kuropatwy.
- Kaplicę na wodzie. Prowadzi do niej zabytkowa aleja NMP o długości 500 m. Przy alei stoją zabytkowe kaplice: św. Onufrego (murowana z XVII w.), św. Anny (drewniana z XIX w.) i św. Antoniego (drewniana z XIX w.). W miejscu objawienia, na źródłach, stoją dwie poświęcone Matce Bożej drewniane kaplice z XVIII w., zwieńczone wspólnym dachem. Według tradycji jest to miejsce objawienia się Matki Bożej Jakubowi Ruszczykowi. Wokół kaplic biegną dróżki różańcowe.
- Pałac Leszczyńskich. W części Krasnobrodu zwanej Podzamkiem usytuowany jest XVI-wieczny pałac, dawna posiadłość właścicieli Krasnobrodu. Zabytek położony jest w rozległym parku przy ulicy Sanatoryjnej. Pałac mieliśmy w zasięgu ręki, gdyż obecnie stanowi on część Sanatorium Rehabilitacyjnego, w którym przebywaliśmy czasowo.
- Zalew – główną atrakcję Krasnobrodu.
- Park Jurajski w Krasnobrodzie to kolejna mała wystawa, na którą warto podejść – mając dzieci. Znajduje się tu niewielka ścieżka edukacyjna, gdzie możesz zobaczyć około 20-25 dużych figur jurajskich gadów.
- Wieżę widokową, która powstała w miejscu nieczynnego już kamieniołomu skał wapiennych, które niegdyś wykorzystywano do budowy dróg i domów.
Niestety nie wszystkie obiekty dostępne są dla osób z niepełnosprawnością ruchową. Cieszy fakt, że władze Krasnobrodu wiele robią w kierunku dostępności. W tym roku wykonano punkt widokowy dostosowany do osób poruszających się na wózkach. Super!
Pobyt w Sanatorium, do którego wracamy ochoczo, dopełniają jeszcze a może przede wszystkim, ludzie tj. kierownictwo (oj, widać kobiecą rękę w zarządzaniu i trosce o kuracjuszy), profesjonalna kadra rehabilitacyjna (uśmiech oraz piecza niwelowały nasze bóle) i medyczna (pani przełożona załatwiała w mig nasze potrzeby), a panie z kuchni dopieszczały nas zdrowym jedzeniem. Aktywne spędzanie wypoczynku służy Sebastianowi i nam również. Jeśli wszystko dobrze się ułoży, za rok znów zawitamy w Krasnobrodzie.
Tekst i zdjęcia: Anna Szmidt
Materiał powstał w ramach projektu “Promowanie aktywności osób niepełnosprawnych w różnych dziedzinach
życia społecznego i zawodowego” realizowanego w okresie 01.06.2021 – 10.12.2021 r. przez Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Sejmik Wojewódzki ze środków Województwa Lubelskiego.
UWAGA: Kopiowanie, skracanie, przerabianie, wykorzystywanie fotografii i tekstów (lub ich fragmentów) publikowanych w portalu www.niepelnosprawnilublin.pl, w innych mediach lub innych serwisach informacyjnych wymaga zgody redakcji.