BIULETYN INFORMACYJNY OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH
Na tle blatu w kolorze drewna kobieca dłoń z różowym paznokciem trzyma biały bilet wstępu z czarnym nadrukiem

Koncert Alicji Napiórkowskiej w Teatrze Starym w Lublinie, czyli jazz dostępny dla wszystkich

23 kwietnia 2025 w Teatrze Starym odbył się koncert Alicji Napiórkowskiej o znamiennym tytule „Kto nie kocha Danuty Rinn?”.

Artystka zaprezentowała znane i mniej znane utwory Danuty Rinn w aranżacji jazzowej, z towarzyszeniem zespołu: Karol Ludew – perkusja, Karol Gadzało – kontrabas (lub piła) oraz Piotr Iwański – fortepian. Świetnie wykonane utwory, mocny, dojrzały wokal wokalistki, feministyczny projekt, o którym artystka pisze tak: „Zdjęłam pióra z Danuty Rinn, aby pokazać potencjał, który żyje w jej piosenkach, bo mam wrażenie, że jej talent i powaga jej manifestu nie zostały należycie docenione.” A wszystko to w klimatycznych wnętrzach Teatru Starego w Lublinie.

Teatr Stary jest drugim najstarszym (obok krakowskiego Narodowego Starego Teatru im Heleny Modrzejewskiej) obiektem tego typu w Polsce. Już od początku funkcjonował jako instytucja wynajmująca swoją scenę wędrownym trupom dramatycznym z całego kraju. Na początku XX wieku zmieniał swoją nazwę na Rozmaitości, Panteon i Powszechny. Wiek XX rozpoczyna erę kinematografu, w 1907 otwarto tu jedno z pierwszych na ziemiach polskich kin pod nazwą Theatre Optique Parisien, następnie nazwane Wiedza, Adria, Gwiazda czy Rialto. Spektakle teatralne jednak nadal się tu odbywały. W czasie okupacji funkcjonowało kino pod nazwą Rialto. Od 1954 do 1981 roku – Kino Staromiejskie. W 2012 został przeprowadzony gruntowny remont budynku i Teatr Stary wznowił swoją działalność.

Obecny dyrektor teatru Michał Karapuda tak opisuje to miejsce: „Teatr Stary w Lublinie to miejsce spotkania Artystów i Widzów, miejsce uwalniania twórczych potencjałów i kreatywności, miejsce poszukiwania wspólnych wartości, tworzenia wspólnoty, ale także zadawania – często trudnych – pytań o sztukę, miasto i przyszłość, miejsce rozmowy o naszych codziennych oraz globalnych problemach i wyzwaniach. Teatr Stary w Lublinie to miejsce inwestowania w naszą zbiorową wyobraźnię.” I trudno się z nim nie zgodzić, gdyż teatr zaprasza wszelakiego rodzaju twórców i artystów, gości na swoich deskach pisarzy, dziennikarzy, krytyków teatralnych i filmowych, zaś swoje drzwi otwiera również przed osobami z niepełnosprawnościami.

Wejście do budynku jest bezbarierowe, do teatru wchodzimy bezpośrednio z ulicy. Najbliższe dwa miejsca parkingowe z kopertami znajdują się przy ulicy Jezuickiej 16, tuż obok wejścia. Na piętra prowadzi winda, szerokość drzwi windy 90 cm, szerokość całej windy – 110 cm, głębokość – 140 cm, przyciski są podświetlone, najwyższy jest usytuowany 116 cm nad podłogą (podaję za informacją ze strony internetowej Teatru Starego). Toalety dla osób z niepełnosprawnościami oraz szatnia znajdują się na poziomie -1, dostępne z windy. Wizytę w teatrze można zaplanować korzystając z informacji ze strony internetowej teatru, w zakładce Zaplanuj Wizytę – Dostępność jest informacja o możliwości skorzystania ze wsparcia iw formie asysty w drodze do Teatru lub pomocy podczas wydarzenia, podany jest numer do koordynatorki dostępności, mail oraz informacja, że taką potrzebę należy zgłosić na 7 dni przed wydarzeniem. Myślę, że asysta w drodze do teatru jest wskazana, gdyż podłoże Starego Miasta stanowią kocie łby, raczej trudne do pokonania samodzielnie na wózku, jak również o kulach.

Miejsce, na którym siedziałam podczas koncertu znajdowało się na balkonie, przy dłuższym boku balustrady, w związku z tym widoczność była ograniczona, ale miałam tego świadomość, gdyż teatr dokładnie informuje, jaka jest widoczność z poszczególnych miejsc. Podobnie jest z pozostałymi miejscami na balkonach i w lożach, dobra widoczność jest na nich tylko w miejscach naprzeciwko sceny, choć również jest ograniczenie balustradą, która jest dość szeroka, więc osobom z niższym wzrostem na pewno jest ciężko komfortowo siedzieć i widzieć scenę. Dlatego też miejsca na parterze są najlepszym wyborem dla osób na wózkach lub poruszających się o kulach. Tam widoczność jest pełna. Na koncercie byłam bez Krystyny, mojej koleżanki poruszającej się o kulach, z którą to ostatnio odwiedzamy i sprawdzamy dostępność miejsc kultury lub tych związanych z rozrywką, miejsc użyteczności publicznej. Dlatego też piszę ten artykuł z perspektywy osoby pełnosprawnej, która zaobserwowała, jaka jest dostępność budynku Teatru Starego i poszczególnych jego komponentów.

Obsługa teatru jest miła, pomocna i chętna do udzielania informacji.

Tekst i foto: Jolanta Kierek

Materiał powstał w ramach projektu „Wzmacniamy aktywność” 
realizowanego w okresie 01.01.2025 r. – 29.02.2028 r.
przez Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Sejmik Wojewódzki

Zadanie publiczne jest dofinansowane ze środków PFRON 

UWAGA: Pobieranie, kopiowanie i jakiekolwiek inne wykorzystanie treści dostępnych w powyższym materiale wymaga pisemnej zgody LFOON – SW będącego właścicielem serwisu www.niepelnosprawnilublin.pl.

Facebook