W kwietniu 1994 roku po pomyślnym zakończeniu w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie spraw rejestrowych Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych rozpoczął się intensywny czas aktywności stowarzyszenia.
Początki pracy Forum były bardzo trudne. Organizacja nie miała własnej siedziby, ani biura, nie dysponowała żadnym majątkiem rzeczowym, ani finansowym, ale Ludzie ją tworzący byli pełni zapału, optymizmu, energii i wierzyli, że razem są w stanie zmienić istniejącą rzeczywistość.
Tymczasowa, rejestrowa siedziba Forum mieściła się w pokoju 101 przy ul. Lubomelskiej 1-3 w lokalu Lubelskiego Związku Inwalidów Narządu Ruchu (jednej z organizacji założycielskich).
Spotkania Zarządu odbywały się w biurze Lubelskiego Stowarzyszenia Stwardnienia Rozsianego przy ul. Królewskiej 10.
W Banku Depozytowo-Kredytowym w Lublinie zostało założone konto bankowe organizacji.
Andrzej Szałach zaprojektował filmówkę i Logo, które przez wiele lat było rozpoznawalnym znakiem graficznym Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych.
Swoja misyjną działalność LFOON rozpoczął od organizacji w dniu 5 maja 1994 roku Konferencji „Dzień Europy – solidarność z osobami niepełnosprawnymi”.
Była to jednocześnie praktyczna odpowiedź Forum na apel Europejskiego Ośrodka Inicjatyw dla Równouprawnienia i Przeciwko Dyskryminacji Osób Niepełnosprawnych. W tym apelu zachęcano do ukazania dążeń osób niepełnosprawnych i wzmocnienia działań mających doprowadzić do likwidacji wszelkich przejawów ograniczania swobody decyzji, możliwości samorealizacji oraz do zwiększenia obecności i udziału osób niepełnosprawnych w życiu społecznym.
W spotkaniu, które odbyło się w Sali Konferencyjnej Wojewódzkiego Urzędu Pracy wzięły udział organizacje członkowskie Forum i przedstawiciele Sejmu, administracji rządowej, samorządowej i Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wśród zaproszonych Gości byli:
- Poseł Janusz Jurek (osoba z niepełnosprawnością) – członek Komisji Polityki Społecznej i Komisji Młodzieży, Kultury Fizycznej i Sportu,
- Przedstawiciel Wojewody Lubelskiego – Krzysztof Michałkiewicz – Dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Pomocy Społecznej,
- Przedstawicielka Prezydenta Miasta Lublin – Alicja Dec – Pełnomocnik do Spraw Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz Profilaktyki i Przeciwdziałania Alkoholizmowi,
- Przedstawiciel Sejmiku Samorządowego – Norbert Wojciechowski,
- Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy – Waldemar Kozyra,
- Przedstawiciel Oddziału PFRON w Lublinie – Eugeniusz Ulewicz
- Przedstawicielka Krajowej Rady Osób Niepełnosprawnych – dr Małgorzata Koter-Mórgowska.
Konferencję rozpoczęła prezes Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Teresa Estko.
W swoim wystąpieniu przedstawiła gościom spotkania organizację – jej członków, założenia, cele działania oraz propozycje partnerskiej współpracy przy rozwiązywaniu problemów środowiska osób niepełnosprawnych.
Pełny tekst wystąpienia
Wystąpienie pani Teresy Estko – Prezes Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych na spotkaniu „Dzień Europy – solidarność z osobami niepełnosprawnymi” – 5maja 1994 roku, Sala Konferencyjna Wojewódzkiego Urzędu Pracy Lublin.
„Szanowni Państwo,
Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych powstało z inicjatywy środowiska osób niepełnosprawnych.
Próby zrzeszenia osób niepełnosprawnych trwały wiele lat. Kolejne inicjatywy podejmowane przez różne grupy kończyły się fiaskiem. My również przez rok pracowaliśmy nad organizacją. Cieszę się, że to właśnie mnie udało się doprowadzić do rejestracji Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych w Sądzie Wojewódzkim w Lublinie w dniu 5 kwietnia 1994 roku.
Pragnę podziękować wszystkim, którzy pomagali w opracowaniu statutu i jego rejestracji.
Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych obecnie zrzesza 10 organizacji członków zwyczajnych i 3 członków wspierających.
Sądzimy, że po dzisiejszym spotkaniu zgłoszą swoje członkostwo kolejne organizacje.
Członkami zwyczajnymi są:
- Lubelskie Stowarzyszenie Stwardnienia Rozsianego,
- Lubelski Związek Inwalidów Narządów Ruchu,
- Stowarzyszenie Grupa Aktywnej Rehabilitacji,
- Stowarzyszenie Rodziców Dzieci z Wadą Serca „Serce Dziecka”,
- Polski Związek Niewidomych Oddział Lubelsko Chełmski,
- Polski Związek Głuchych Oddział w Lublinie,
- Fundacja „Sprawni Inaczej” Oddział w Lublinie,
- Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym Koło w Lublinie,
- Polskie Stowarzyszenie Diabetyków Oddział w Lublinie,
- Polskie Stowarzyszenie Ludzi Cierpiących na Padaczkę Oddział w Lublinie.
Członkami Wspierającymi są:
- Polska Fundacja Ośrodków Wspomagania Rozwoju Gospodarczego OIC Poland,
- Międzywojewódzka Usługowa Spółdzielnia Inwalidów,
- Lubelskie Stowarzyszenie Ochrony Zdrowia Psychicznego.
Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych skupia więc ludzi z różnymi rodzajami niepełnosprawności a mianowicie niepełnosprawnych ruchowo, niepełnosprawnych wzrokowo i niewidomych, niepełnosprawnych słuchowo i językowo, niepełnosprawnych umysłowo i psychicznie oraz ludzi z niewidocznymi niepełnosprawnościami, takimi jak cukrzycy, epileptycy czy osoby z niewydolnością układu krążenia. W skład Forum wchodzić mogą stowarzyszenia i fundacje działające na podstawie ustawy o stowarzyszeniach i ustawy o fundacjach – statutowo zajmujące się problematyką osób niepełnosprawnych.
Terenem działania Forum jest Województwo Lubelskie a jego siedzibą miasto Lublin. Forum jest organizacją dobrowolną, otwartą dla wszystkich stowarzyszeń i fundacji w województwie lubelskim. Udział w Forum pozostawia członkom pełną autonomię działania i stowarzyszania się z innymi krajowymi i zagranicznymi organizacjami. Forum jest organizacją autonomiczną niezależną od organów administracji państwowej, organów samorządowych oraz organizacji politycznych. Forum jest organizacją apolityczną i neutralną światopoglądowo.
Podstawowym celem Forum jest:
- Integracja środowiska i organizacji osób niepełnosprawnych w Województwie Lubelskim,
- Promowanie działalności organizacji zajmujących się problematyką osób niepełnosprawnych,
- Wspieranie ruchu samopomocowego,
- Reprezentowanie interesów organizacji osób niepełnosprawnych wobec władz państwowych i samorządowych.
Forum realizuje swoje cele poprzez między innymi:
- Opiniowanie działalności jednostek organizacyjnych administracji państwowej i samorządowej w zakresie wykonywania i respektowania prawa dotyczącego osób niepełnosprawnych.
- Współpracę zwłaszcza z tymi jednostkami organizacyjnymi administracji państwowej, które bezpośrednio powołane są do rozwiązywania problemów osób niepełnosprawnych.
- Wypracowanie metod działania i wymiana doświadczeń pomiędzy organizacjami samo pomocowymi.
- Opiniowanie i wydawanie ekspertyz do dokumentów wydawanych przed administrację rządową i samorządową.
- Wspieranie organizacji zrzeszonych w Forum w negocjacjach z administracją państwową i samorządową oraz innymi organizacjami i instytucjami państwowymi i społecznymi.
- Podejmowanie innych działań wspomagających realizację celów statutowych poszczególnych organizacji zrzeszonych w Forum.
Ważnym aspektem naszego działania będzie współpraca wewnątrz koalicji reprezentowanej przez ludzi z prawie wszystkimi niepełnosprawnościami. Trzeba więc znać potrzeby innych grup równie dobrze, jak własne. Istotne jest by rozwinąć wspólną płaszczyznę, na której panuje jedność, choć mogą występować również zdania w szczegółach różne, ale teraz to nie będzie głos jednej grupy liczącej około 200 osób, ale głos środowiska osób niepełnosprawnych. Było dla nas żenujące do tej pory występować w roli wdzięcznego odbiorcy jałmużny lub proszącego o nią. My nie chcemy być bowiem jedynie obiektem dobroczynności i troski. Chcemy odejść od profesjonalnego żebractwa i otrzymać to, co nam przysługuje.
Musimy doprowadzić do sytuacji, że instytucje, sądy, miejsca imprez, komunikacja, telekomunikacja będą dostępne dla wszystkich. Nasza rzeczywistość polega na tym, że rodzinnie stoimy przed barierami, które utrudniają lub nawet uniemożliwiają nam współuczestnictwo w świecie. Jest już najwyższa pora, aby nie stanowiono nic o nas i dla nas bez nas.
Rząd mówi, że „docenia i uznaje duże znaczenie organizacji pozarządowych w stwarzaniu swoim członkom możliwości rozwijania umiejętności negocjacyjnych, zdolności organizacyjnych, wzajemnej pomocy w obronie i w egzekwowaniu praw osób niepełnosprawnych, w rozpoznaniu i zgłaszaniu istotnych potrzeb osób niepełnosprawnych, wyrażaniu poglądów w sprawie ustalenia priorytetowych działań na rzecz środowiska, w ocenie oferowanych lub potrzebnych usług, w propagowaniu działań zmierzających do realizacji zasady integracji osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem” .W tym zapisie i w tytule rządowego programu od razu widać, że osoby niepełnosprawne nie są postrzegane jako społeczeństwo. Kim więc jesteśmy? Sądzimy, że jesteśmy pełnoprawnymi obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej i chcemy, aby nasze prawa jako obywateli były z równą konsekwencją egzekwowane tak jak nasze obowiązki wobec państwa (podatki).
5 maja jest dniem Europy. W tym dniu Europejski Ośrodek Inicjatyw dla Równouprawnienia i Przeciwko Dyskryminacji Osób Niepełnosprawnych w Kassel wzywa zamieszkujące w 17 krajach Europy osoby niepełnosprawne, aby zademonstrowały swoją wolę i moc w dążeniu do rzeczywistego równouprawnienia i pełnego poszanowania swoich praw.
Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych postanowiło wziąć udział w Europejskiej Akcji o Równouprawnienie i Przeciwko Dyskryminacji Osób Niepełnosprawnych, ukazać dążenia osób niepełnosprawnych i wzmóc nacisk na likwidację wszelkich przejawów ograniczenia swobody decyzji, możliwości samorealizacji oraz obecności i udziału osób niepełnosprawnych w życiu społecznym. Jest to tym bardziej konieczne, że istniejące ograniczenia nie wynikają z przyczyn tkwiących w naszej niepełnosprawności, lecz są skutkiem przede wszystkim rozpowszechnionych i utrwalonych stereotypów oraz prymitywnych warunków społecznych.
Przez dyskryminację rozumiem każde poniżenie, wykluczenie i pozbawienie szans życiowych ze względu na niepełnosprawność.
Mamy z nią do czynienia, gdy będąc niepełnosprawnymi w tym samych okolicznościach jesteśmy inaczej traktowani, niż pełnosprawni. Jeżeli pełnosprawny może bez problemu wejść do budynku mieszkalnego, do sklepu, na pocztę, do teatru, na imprezę sportową, zaś niepełnosprawny nie może tego uczynić z racji przeszkód architektonicznych wówczas jest to dyskryminacja. Jeśli niepełnosprawny słuchowo chce wezwać telefonicznie lekarza, lecz jest to niemożliwe z braku odpowiedniego urządzenia jest to dyskryminacja. Przykłady można mnożyć. Całkowitego spektrum widocznych lub ukrytych dyskryminacji, na które jesteśmy narażeni każdego dnia, nie da się wyczerpująco przedstawić w ramach tego wystąpienia. Często są to drobnostki, które składają się jednak na całe nasze życie. Jest już najwyższa pora, aby skończyć z dyskryminacją i znieść bariery, które czynią nas niepełnosprawnymi w najpełniejszym tego słowa znaczeniu.
Bo nie stopień niepełnosprawności wyłącza nas z życia społecznego, lecz bariery, których nie można pokonać o własnych siłach.
Może ktoś zapytać dlaczego o tym mówimy, czego żądamy przecież został opracowany bardzo ambitny rządowy Program Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Ich Integracji ze Społeczeństwem, który stanowi załącznik do założeń polityki społeczno – gospodarczej.
Według niego założeniem polityki państwa wobec osób niepełnosprawnych jest dążenie do kompleksowego działania uwzględniającego potrzeby fizyczne, psychiczne, społeczne i duchowe każdego niepełnosprawnego obywatela, stwarzające mu możliwość integracji ze społeczeństwem. W programie rząd deklaruje minimalizowanie dolegliwości związanych z procesem przebudowy ustrojowej i gospodarczej państwa. Mówi się o tworzeniu podstawowych oraz realnych możliwości do zaspokajania przynajmniej niezbędnych potrzeb osób niepełnosprawnych między innymi w zakresie zapobieganie niepełnosprawności, wczesnego rozpoznania, diagnozowania i leczenia oraz dostępu do różnych form edukacji, doradztwa, nauczania zawodowego, zatrudniania w zakresie dostosowanym do możliwości zdrowotnych, posiadanych umiejętności oraz dążeniu do ochrony socjalnej, ekonomicznej i prawnej poprzez zaopatrzenie w pomoce umożliwiające, bądź ułatwiające normalne funkcjonowanie w społeczeństwie, między innymi w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, sprzęt rehabilitacyjny i ułatwiające życie pojazdy mechaniczne. W programie wymieniane i akcentowane jest usuwanie barier architektonicznych, mieszkaniowych, komunikacyjnych, transportowych i informacyjnych. Podstawą realizacji tego programu jest zasada solidaryzmu społecznego tworzącego wspólnotę skonkretyzowanych działań administracji rządowej, administracji samorządowej i organizacji pozarządowych w tym zrzeszających osoby niepełnosprawne i wspieranie tych organizacji i ich działań. Rząd uznaje, że działania na rzecz środowiska osób niepełnosprawnych mają charakter interdyscyplinarny a więc dotyczą wszystkich dziedzin i przejawów życia w aspekcie zaspokajania tych potrzeb obywateli, które wynikają z faktu ich niepełnosprawności i konieczności stwarzania im i z nimi możliwości partnerskiego udziału w życiu społecznym Rząd zobowiązuje wszystkie resorty, urzędy centralne, agendy administracji rządowej do uwzględniania w swojej merytorycznej i organizacyjnej pracy potrzeb i oczekiwań osób niepełnosprawnych oraz działań w tym zakresie. Rząd zwraca się z prośbą do samorządu terytorialnego uwzględnienie w swojej pracy potrzeb i oczekiwań osób niepełnosprawnych. Rząd zwraca się z prośbą do organizacji pozarządowych zwłaszcza zgłaszających osoby niepełnosprawnej i działające na ich rzecz o aktywny udział w realizacji tego programu.
A więc realizacja rządowego Programu Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Ich Integracji ze Społeczeństwem ma przebiegać na płaszczyźnie partnerskiej współpracy administracji rządowej, administracji samorządowej i organizacji osób niepełnosprawnych. Uważamy, że partnerstwo to może zaistnieć tylko wtedy, gdy organizacje osób niepełnosprawnych otrzymają na swoją działalność statutową dotację z budżetu państwa i budżetu gminy. Bo o jakim partnerstwie można mówić, gdy administracja rządowa i samorządowa posiada sztab pracowników, własne środki transportu, elegancko umeblowane pomieszczenia biurowe wyposażone w komputery, faksy a organizacje osób niepełnosprawnych często nie posiadają dobrej maszyny do pisania, nie mają własnego lokalu, mieszczą się w prywatnych mieszkaniach, nie mają pieniędzy na opłacenie czynszu o ile taki lokal uzyskały od miasta, na opłacenie rachunku za telefon lub rachunku za elektryczność, nie mają pieniędzy na opłacenie nawet 1/2 etatu pracownika prowadzącego biuro. Organizacje zrzeszające osoby niepełnosprawne chcą być partnerem administracji rządowej i samorządowej w wypełnianiu jej zadań w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, ale zależy to od zapewnienia dotowania organizacji osób niepełnosprawnych przez budżet państwa i gmin, co uważamy za niezbędne. Postulat ten jest zgodny zarówno zaleceniem obowiązujących w państwach członkowskich ONZ jak i z Programem Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Ich Integracji ze Społeczeństwem, przyjętym przez rząd Rzeczypospolitej Polskiej 5 października 1993 roku.
Program zakłada uporządkowanie struktur administracji rządowej zajmujących się sprawami osób niepełnosprawnych. Występujące w tej dziedzinie rozbicie kompetencyjne oraz związane z tym podziały organizacyjne i rozproszenie środków powodują oczywistą nieefektywność prowadzonych przez organy administracji rządowej działań a ponadto wprowadzają dezorientację wśród osób poszukujących rozwiązania swojego problemu. Najlepszym w tej dziedzinie – a z prawnego punktu widzenia najprostszym – jest na przykład powołanie pełnomocnika wojewody do spraw osób niepełnosprawnych. Zwracamy się do wojewody lubelskiego z apelem o rozwiązanie tej kwestii.
Przy Prezydencie Miasta jest Pełnomocnik do Spraw Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz Profilaktyki i Przeciwdziałania Alkoholizmowi. Cóż z tego, kiedy nie jest wyposażony w odpowiednie uprawomocnienia. Zwróciliśmy się z pismem do Prezydenta Miasta i Przewodniczącego Rady Miejskiej o poinformowanie nas, jakie środki finansowe z budżetu miasta, na jakie cele zostały przeznaczone i kto nimi dysponuje oraz kto opiniuje celowość tych wydatków.
Wiemy, że budżet miasta nie jest zbyt zasobny a środki finansowe choć niewielkie w stosunku do potrzeb powinny być sensownie wydatkowane z korzyścią dla całego środowiska osób niepełnosprawnych. To samo dotyczy budżetu województwa.
Konieczne jest przyspieszenie prac legislacyjnych regulujących tworzenie środowiska fizycznego z uwzględnieniem potrzeb i możliwości osób niepełnosprawnych o różnych rodzajach i stopniach niepełnosprawności. Dotyczy to w szczególności budownictwa, zagospodarowania przestrzennego, ciągów i tras komunikacyjnych dla pieszych i pojazdów. Zwracamy się z prośbą do posłów o pilotowanie na posiedzeniach komisji, projektu nowej ustawy Prawo Budowlane z uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych.
Ale już teraz zanim wejdzie w życie nowa ustawa Wydziały Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa mogłyby podjąć skuteczne działania poprzez organy nadzoru urbanistyczno budowlanego i zobowiązać inwestorów nowych budynków, aby były one dostępne dla osób niepełnosprawnych. Osiągnięcie tego jest tańsze w stosunku do kosztów na etapie budowy natomiast usuwanie istniejących barier jest o wiele droższe. Opracowywanie projektu budynków, jak również jego realizacja powinny być konsultowane ze środowiskiem osób niepełnosprawnych. Uważamy, że we wszystkich dziedzinach dotyczących zagadnień związanych z osobami niepełnosprawnymi konieczne jest konsultowanie kluczowych decyzji ze środowiskiem osób niepełnosprawnych, reprezentowanym przez organizacje zrzeszające te osoby. Zwłaszcza konieczne jest konsultowanie wszelkiego rodzaju aktów prawnych zawierających rozstrzygnięcia dotyczące osób niepełnosprawnych. Powinny być również konsultowane decyzje odnośnie obsady personalnej kluczowych dla środowiska osób niepełnosprawnych stanowisk administracji rządowej i samorządowej. Uważamy, że problemy osób niepełnosprawnych są apolityczne i do ich rozwiązywania powinny być powołane osoby kompetentne, sprawne i skutecznie działające w interesie wszystkich osób niepełnosprawnych a przy tym chcące korzystać z wiedzy, doświadczeń samych zainteresowanych, otwarte na rozwiązania znane i uznane w świecie.
Jesteśmy zaniepokojeni dokonanym przez prezesa PFRON praktycznym zawieszeniem funkcjonowania ustawy z dnia 9 maja 1991 roku O Zatrudnianiu i Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Tłumaczenie brakiem środków zawieszenia realizacji zadań ciążących na funduszu na mocy wyżej wymienionej ustawy a takich jak: pokrywanie kosztów tworzenia nowych miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych, likwidacja barier architektonicznych czy dofinansowanie do sprzętu rehabilitacyjnego wobec jednoczesnego finansowania przedsięwzięć mających charakter zobowiązań dodatkowych (nie wynikających wprost z ustawy) takich jak szkolenia zmierzające do podnoszenia kwalifikacji menedżerskich kadry zakładów pracy chronionej oznacza zakwestionowanie woli Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, którego intencją przy uchwalaniu ustawy z dnia 9 maja 1991 roku było dążenie do wyrównywania szans osób niepełnosprawnych. Zmiany personalne w organach PFRON faworyzują przedstawicieli wąskiego kręgu pracodawców spółdzielczości inwalidów zatrudniających około 15% pracujących osób niepełnosprawnych. Środki PFRON powinny zostać równomiernie rozdysponowane na rehabilitację zawodową, leczniczą i społeczną wszystkich osób niepełnosprawnych w zależności od potrzeb wynikających z ich niepełnosprawności.
Jesteśmy zainteresowani współpracą z Wojewódzkim Urzędem Pracy i Wojewódzkim Ośrodkiem do Spraw Rehabilitacji i Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych oraz z Oddziałem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w Lublinie. Chcemy współdecydować, na jakie cele i w jakiej wysokości zostaną przeznaczone środki finansowe z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Z uwagi na ograniczenia czasowe niniejszego spotkania Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych na dzisiejszym spotkaniu sygnalizuje przedstawicielom administracji rządowej, samorządowej, posłom, przedstawicielom PFRON fakt swojego istnienia i tylko niektóre problemy osób niepełnosprawnych. Informujemy jednocześnie, że jesteśmy reprezentantem około 3000 osób niepełnosprawnych zrzeszonych w organizacjach Forum z różnymi rodzajami niepełnosprawności. Sądzimy, że będąc partnerem w realizacji rządowego Programu Działań na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Ich Integracji ze Społeczeństwem będziemy współpracowali na co dzień w rozwiązywaniu wszystkich problemów dotyczących środowiska osób niepełnosprawnych i że to My – środowisko osób niepełnosprawnych przełamiemy bariery psychologiczne pełnosprawnego społeczeństwa i zintegrujemy je ze społeczeństwem niepełnosprawnych. Problemy, które my tu podnosimy na szczeblu wojewódzkim są też podnoszone na forum międzynarodowym: Światowej Organizacji Zdrowia, Międzynarodowej Organizacji Pracy, na forum Rady Europy oraz przez Krajową Radę Osób Niepełnosprawnych. Jest wśród nas wiceprezydent KRON doktor Małgorzata Koter-Mórgowska, która przedstawi nam działania tej Rady.
Proszę też przedstawicieli administracji rządowej i samorządowej, posłów i przedstawicieli PFRON o przedstawienie nam swoich propozycji partnerskiej współpracy.
Dziękuję prasie, radiu i telewizji za dotychczasową wspaniałą współpracę ze środowiskiem osób niepełnosprawnych i mam nadzieję, że ta współpraca będzie się rozwijała a środki masowego przekazu pomogą nam zmienić obraz postrzegania osób niepełnosprawnych przez środowisko pełnosprawnych”.
Teresa Estko
Uczestnicy spotkania w swoich wystąpieniach odnieśli się do tematów zasygnalizowanych przez Prezes LFOON.
Dyrektor Krzysztof Michałkiewicz zobowiązał się do przekazania Wojewodzie Lubelskiemu postulatu dotyczącego powołania Pełnomocnika do spraw Osób Niepełnosprawnych. Podkreślił, że urząd dostrzega problemy osób niepełnosprawnych i już podjął szereg działań by poprawić sytuację tej społeczności. Powołano z inicjatywy Urzędu Wojewódzkiego: ośrodek dla wspierania inicjatyw samopomocowych LOS, zgłoszono do Komitetu Badań Naukowych projekt „Integracja społeczności lokalnej ze środowiskiem osób niepełnosprawnych”, trwają prace nad uruchomieniem Ośrodka Pomocy Społecznej przy ulicy Kosmonautów, który będzie przeznaczony dla osób niepełnosprawnych.
Następny mówca – Waldemar Kozyra, dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy mówił o powołaniu wojewódzkiej rady konsultacyjnej i reorganizacji urzędu pracy. Podkreślił, że ogromnie liczy na współpracę z Forum.
Pani Alicja Dec w swoim wystąpieniu powiedziała, że zwraca się do niej bardzo wiele osób z różnymi problemami prosząc o radę i pomoc w sprawach mieszkaniowych, barier architektonicznych i zatrudnienia. Świadczy to o tym, że sytuacja osób jest bardzo ciężka a problemy tego środowiska są bagatelizowane a wręcz lekceważone. Zauważyła, że jest konieczność mobilizacji środowiska i zadeklarowała pomoc.
Głos zabrał też Norbert Wojciechowski. Zanegował potrzebę powołania pełnomocnika osób niepełnosprawnych przy wojewodzie. Nawoływał do udziału w wyborach samorządowych. Podkreślał znaczenie grup nacisku. Powiedział, że samorząd nie ma możliwości udzielenia bezpośredniej dotacji finansowej Forum, ale widzi ogromne możliwości współpracy przy wspólnej realizacji zadań. Zaprosił do udziału w sesji sejmiku samorządowego by przedstawić na jego forum działania i założenia LFOON.
Pani Małgorzata Koter-Mórgowska, przedstawicielka Krajowej Rady Osób Niepełnosprawnych przedstawiła założenia działań Rady. Mówiła o pracach nad ustawami i działalności legislacyjnej oraz o konieczności ustalenia jednolitej struktury administracyjnej do spraw osób niepełnosprawnych. Wyraziła ogromny zawód, dotyczący dotychczasowej działalności PFRON.
Poseł Janusz Jurek w swoim wystąpieniu podkreślił, że bagatelizowanie problemów środowiska osób niepełnosprawnych wynika z braku siły przebicia tego środowiska i jest wynikiem jego słabości, dezorientacji, rywalizacji pomiędzy poszczególnymi organizacjami. Podkreślił konieczność apolityczności organizacji osób niepełnosprawnych. Mówił na temat działań nowego kierownictwa PFRON i podkreślił, że błędne informacje prasowe ogromnie negatywnie wpłynęły na odbiór przez społeczeństwo ogólnego wizerunku problemów osób niepełnosprawnych. Potwierdził, że prawdopodobnie do końca roku fundusz nadal będzie zawieszony w swoich działaniach, gdyż obecnie jest prowadzona jego reorganizacja. Przedstawił również kilka faktów, dotyczących nowelizacji i aktualizacji ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych z trwających prac w komisjach sejmowych. Podkreślił konieczność uszczelnienia funkcjonowania funduszu rehabilitacji. Poruszył również potrzebę uwzględnienia w nowej Ustawie Prawo Budowlane zapisów dotyczących przeciwdziałania powstawania barier architektonicznych.
Konferencyjne spotkanie rozpoczęło bardzo trudny, skomplikowany, długoletni – trwający do dziś okres budowy partnerskiej współpracy organizacji pozarządowych osób niepełnosprawnych z administracją rządowa i samorządową przy rozwiązywaniu problemów środowiska osób niepełnosprawnych i niwelowaniu barier utrudniających osobom z niepełnosprawnościami godne, aktywne, samodzielnie i niezależne życie w społeczeństwie.
Niestety mimo wielu pokonferencyjnych spotkań i rozmów, które członkowie Forum zainicjowali z przedstawicielami administracji w 1994 roku niewiele udało się osiągnąć. Wojewoda negatywnie odniósł się do propozycji powołania pełnomocnika osób niepełnosprawnych. Nie otrzymano żadnych środków finansowych z funduszy wojewody i miasta na działalność statutową. Nie udało się pozyskać lokalu na biuro.
Ale rozpoczęto formalny proces zmian. Zasygnalizowano konieczność:
- uwzględnienia w budżetach administracji wydzielonych, dedykowanych środków na zadania wspólnie realizowane z partnerami społecznymi,
- udziału przedstawicieli organizacji pozarządowych osób niepełnosprawnych w procesach konsultacyjnych i komisjach dokonujących podziału środków na zadania związane z rehabilitacją osób niepełnosprawnych.
Mimo istniejących trudności LFOON konsekwentnie starał się zwracać uwagę na aktualne problemy środowiska osób niepełnosprawnych. Transport osób niepełnosprawnych w Lublinie i podniesienie wysokości dopłat PFRON do turnusów rehabilitacyjnych były kolejnymi tematami, które w swoich wystąpieniach w 1994 roku sygnalizował.
W grudniu pierwszego roku działalności organizacji, wspólnym wysiłkiem organizacyjnym jej wszystkich członków oraz wsparciu finansowym i rzeczowym prywatnych sponsorów oraz Wydziału Kultury i Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego w Lublinie, zorganizowano w Centrum Kultury w Lublinie Integracyjną Imprezę Choinkową. Wzięło w niej udział ponad 200 dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami.
Jednocześnie w holu budynku była możliwość prezentacji działalności organizacji działających na rzecz osób niepełnosprawnych. Ten „MINI FIP” był pierwszym w województwie lubelskim wydarzeniem, prezentującym lokalne organizacje pozarządowe. Można było spotkać się i porozmawiać z przedstawicielami: Fundacji „Sprawni Inaczej” w Gdańsku Oddział w Lublinie, Fundacji Ruchu Solidarności Rodzin, Polskiej Fundacji Zaburzeń Mowy, Stowarzyszenia na Rzecz Dzieci z Porażeniem Mózgowym, Stowarzyszenia Rodziców Dzieci z Wadą Serca „Serce Dziecka”.
W 1994 roku członkami Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych stały się kolejne 2 organizacje:
- Lubelskie Stowarzyszenie Ochrony Zdrowia Psychicznego,
- Stowarzyszenie Chorych z Przepukliną Oponowo – Rdzeniową Rzeczypospolitej Polskiej.
Dzięki decyzji prezesa Międzywojewódzkiej Usługowej Spółdzielni Inwalidów (członek wspierający) LFOON mógł korzystać nieodpłatnie z pomocy prawnika spółdzielni.
Nawiązano merytoryczną współpracę z Lubelskim Ośrodkiem Samopomocy.
W grudniu 1994 roku przedstawicielka Forum Alicja Jankiewicz wzięła udział w polsko – niemieckim Forum organizacji socjalnych w Berlinie.
Funkcjonowanie Lubelskiego Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych w 1994 roku możliwe było dzięki bardzo dużemu zaangażowaniu członków, którzy swoje zadania wykonywali zupełnie wolontarystycznie i na użyczonych Forum własnych zasobach organizacji członkowskich.
Alicja Jankiewicz