Za swoją patronkę obrały św. Agatę Stowarzyszenia Amazonek – organizacje samopomocowe, niemedyczne, służące wsparciem psychicznym i pomocą praktyczną kobietom dotkniętym rakiem piersi.
Jak głosi tradycja św. Agata przyszła na świat w arystokratycznej rodzinie rzymskiej w Katanii na Sycylii ok. 235 r. Jej imię z greckiego oznacza „dobra”. Po przyjęciu wiary chrześcijańskiej złożyła ślub czystości, postanawiając żyć w dziewictwie. Była kobietą niezwykłej urody, zwróciła uwagę prefekta miasta, rzymskiego namiestnika Sycylii. Gdy ten zaczął ubiegać się o jej rękę, propozycję odrzuciła, więc kazał ją uwięzić. Z jego rozkazu oddano Agatę do domu rozpusty, gdzie z pomocą Bożą ustrzegła swojej niewinności. Następnie poddano ją torturom, rozszarpując i obcinając piersi. Po okrutnych torturach rzucono Agatę na rozpalone węgle i tam poniosła męczeńską śmierć za wiarę. Stało się to 5 lutego 251 r. Miała wtedy zaledwie 16 lat. Od razu chrześcijanie otoczyli jej grób wielką czcią, modląc się o wstawiennictwo Świętej.
W rok po śmierci św. Agaty wybuchł wulkan Etna i rozpalona lawa zagrażała miastu. Mieszkańcy Katanii prosili św. Agatę o pomoc i miasto zostało uratowane. Tak, więc św. Agata jest patronką chroniącą od ognia, patronką artystów trudniących się sztuką ludwisarską, kominiarzy oraz pielęgniarek. Uznana została też za orędowniczkę matek karmiących. Kult św. Agaty znany był w Polsce już w XV w. Na obrazach św. Agata przedstawiana jest w długiej sukni, z kleszczami, którymi była szarpana. Jej atrybutami są: chleb, dom w płomieniach, korona w rękach, kość słoniowa – symbol czystości i niewinności moralnej, palma męczeńska, obcięte piersi na misie, pochodnia, płonąca świeca – symbol Chrystusa.
Za swoją patronkę obrały św. Agatę Stowarzyszenia Amazonek – organizacje samopomocowe, niemedyczne, służące wsparciem psychicznym i pomocą praktyczną kobietom dotkniętym rakiem piersi. Amazonki to kobiety dotknięte chorobą nowotworową piersi, to także kobiety walczące. Walczą one, o jakość życia w trakcie i po leczeniu dla siebie i tych, które zmagają się z chorobą i jej następstwami. Początki społecznego ruchu na rzecz kobiet z rakiem piersi, sięgają roku 1987, kiedy to pod patronatem Zakładu Rehabilitacji Centrum Onkologii w Warszawie oraz Obywatelskiego Komitetu Zwalczania Raka powstał pierwszy w Polsce Klub Kobiet po Mastektomii „Amazonki” w Warszawie.
Obecnie ok. 15 tys. członkiń jest zrzeszonych w ok. 170 klubach, które w 1993 r. utworzyły Federację Stowarzyszeń Amazonki z siedzibą w Poznaniu. Federacja jest członkiem międzynarodowych organizacji: „Reach to Recovery” (organizacja o międzynarodowym zasięgu, której celem jest wspieranie kobiet z rakiem piersi) i „Europa Donna” (koalicja kobiet Europy mająca na celu zwrócenie uwagi społeczeństw i rządów na konieczność podjęcia skutecznej walki z rakiem piersi).
Od 20 lat także w Lublinie istnieje Lubelskie Stowarzyszenie Amazonek skupiające ok. 100 kobiet dotkniętych chorobą. Stowarzyszenie powstało z inicjatywy nieżyjącej już mgr Teresy Wojtulewicz, ówczesnego psychologa COZL, przy wsparciu lekarzy i rehabilitantów. Obecnie siedziba Klubu mieści się w bloku przy ulicy Organowej 2A w Lublinie.
Celem Lubelskiego Stowarzyszenie Amazonek jest: wspieranie kobiet przed i po operacji raka piersi, rehabilitacja fizyczna i psychiczna kobiet po mastektomii, organizowanie akcji profilaktycznych wśród kobiet zdrowych, integracja środowiska kobiet dotkniętych nowotworem piersi. To miejsce wsparcia i wymiany doświadczeń w chorobie oraz znalezienia motywacji powrotu do zdrowia. W ramach swej działalności Stowarzyszenie prowadzi zajęcia rehabilitacyjne dla kobiet po operacji, spotkania z psychologiem, spotkania edukacyjne oraz bierze udział w różnego rodzaju akcjach profilaktycznych współpracując z COZL. Istotną rolę w działalności Stowarzyszenia odgrywają Ochotniczki – to specjalny rodzaj wolontariuszki. Ale wolontariat, to coś innego. Każda Ochotniczka jest wolontariuszką, ale nie odwrotnie. Wolontariuszy werbuje się z całego społeczeństwa. Każdy chętny, ofiarny, mający odpowiednie predyspozycje psychiczne, dysponujący wolnym czasem – może zostać wolontariuszem. Ochotniczka natomiast – to kobieta, która osobiście przeszła przez doświadczenie raka piersi i związanego z nim leczenia – mastektomii. Ma bogaty bagaż bolesnych, traumatycznych przeżyć, ale potrafiła się do niego zdystansować. Czuje się na tyle psychicznie silna i odpowiedzialna, by zdawać sobie sprawę, że jej praca, jej kontakty z chorą kobietą mogą i powinny przynosić pomoc, odnosić pozytywny skutek. Praca Ochotniczek – to chyba najważniejszy element Naszego Ruchu, którego celem jest niesienie pomocy i wsparcia kobietom dotkniętym rakiem piersi w pierwszych chwilach po usłyszeniu diagnozy, umacnianie w momencie podejmowania decyzji o konieczności leczenia – niejednokrotnie radykalnego i drastycznego, wspieranie w ciężkich chwilach obciążającego leczenia uzupełniającego, a następnie zachowywanie optymistycznych – mimo wszystko – perspektyw na przyszłość. Ochotniczka, aby sprostać tym zadaniom, oprócz odpowiednich predyspozycji i przygotowania musi umieć czerpać z własnych trudnych doświadczeń. W Lublinie mamy 20 czynnych ochotniczek, które odwiedzają chore na oddziałach chirurgii onkologii w COZL, w szpitalu przy al. Kraśnickiej w Lublinie, swoją osobą dają świadectwo, że rak to nie wyrok.
Działalności Lubelskich Amazonek przyświeca hasło:
„Pomagając innym, pomagasz sobie”
Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej i utrzymuje się ze składek, z dotacji państwowych i samorządowych oraz osób i firm prywatnych.
Danuta Cyzman