W lubelskiej Galerii ArtBrut mieszczącej się w Centrum Kultury w Lublinie przy ul. Peowiaków 12, zakończyła się niezwykła wystawa fotografii Roberta Karwata zatytułowana „Ogród miłości”.
Ekspozycja prezentowała intymne i rewolucyjne prace. Artysta, ignorując drogi sprzęt, używa wyłącznie amatorskiego narzędzia (w tym aparatu w telefonie), by eksplorować tematykę wszechogarniającej miłości, jedności z naturą i głębokiej wrażliwości na z pozoru prozaiczną codzienność.
Habibi: filozof słowa i obrazu
Robert Karwat, znany pod pseudonimem „Habibi” (arab. „kochanie”), to postać o wielowymiarowej wrażliwości, która płynnie łączy fotografię z pisarstwem. Jest cenionym eseistą i autorem bajek terapeutycznych i powieści. Jego twórczość skoncentrowana na fundamentalnym przesłaniu, że miłość, przyjaźń i wiara w dobro to lekarstwo na życiowe problemy, stanowi manifest jedności człowieka z naturą i drugim człowiekiem.
Karwat to mistrz dostrzegania głębi tam, gdzie inni widzą tylko nawyk. Aktywnie wspiera młode pokolenie w Ośrodkach Szkolno-Wychowawczych na terenie kraju, dzieląc się osobistymi przeżyciami. Dzieło Karwata ma więc wymiar nie tylko artystyczny, ale i profilaktyczny, budując odporność emocjonalną kluczową w zwalczaniu lęku i poczucia osamotnienia.
Oddech i kontemplacja w duchu ArtBrut
Wchodząc do Galerii ArtBrut – miejsca z natury przeznaczonego dla sztuki nieskażonej akademickim kanonem – czułam, jak zwalniają obroty percepcji. To idealny kontekst dla prac Karwata. Pełne kontrastów światła i cienia, skupiają uwagę na esencjonalnych detalach: na fakturach, błyskach i ukrytych formach materii. Można na chwilę oderwać się od zgiełku i z dystansem spojrzeć na otaczający nas świat.
Co najbardziej intryguje, to autorska technika. Te wizualne poematy powstały przy użyciu jedynie aparatu w telefonie, prostej lampki nocnej i arkusza czarnego papieru. Ten radykalny wybór sprzętu demaskuje mit o technicznej doskonałości jako warunku twórczości. Artysta udowadnia, że głębia percepcji i serce twórcy są ważniejsze niż obiektyw, a jedność z naturą można uchwycić przy użyciu najbardziej prozaicznych, codziennych środków.
Ogień i życie
Wystawione prace to zbiór makrofotografii natury, w których Karwat dekonstruuje zwykłe obiekty, by odsłonić ich wewnętrzne, niemal kosmiczne piękno.
Centralny motyw stanowią wizerunki przekrojonych owoców i warzyw, które nie są martwymi naturami, lecz pulsacyjnymi portretami organów pełnych życia. Ciepłe barwy – żółcie, czerwienie i bursztyny – dominują, nadając kompozycjom energię ognia i pierwotnej pasji. Widzimy przekrój kiwi, którego nasiona, niczym konstelacje, układają się wokół świetlistego jądra, emanując ciepłym, pomarańczowym blaskiem. Pomidor staje się pulsującym sercem w odcieniach głębokiej czerwieni, a jego komory i pestki ujawniają skomplikowaną architekturę życia. Ich barwy symbolizują miłość w jej najbardziej pierwotnej, organicznej formie. Liść, w odcieniach miedzi i rdzy, staje się rzeźbą, a widoczne na nim nerwy, niczym rzeki, prowadzą w głąb tajemniczej tkanki.
Dzięki użyciu lampki nocnej, światło delikatnie modeluje materię, sprawiając, że włókna roślinne nabierają trójwymiarowości i wydają się wibrować.
Wystawa jest dowodem na to, że wrażliwe oko i proste środki potrafią przekształcić dary natury w sakralne wizje. Tytuł „Ogród miłości” idealnie oddaje jej sedno. Prace to wizualna medytacja skupiona na wszechogarniającej miłości, rozumianej jako jedność z naturą i Bogiem. Towarzyszące fotografiom fragmenty tekstów Karwata pogłębiają odbiór:
„Jest jedno spoiwo, które pomimo różnych sposobów percepcji i indywidualnych predyspozycji może nas nierozerwalnie łączyć – to Miłość, wszechogarniająca i bezwarunkowa. Miłość…”
Ten niezwykły „Ogród miłości” to podróż do wrażliwości, która uczy, jak dostrzegać piękno, sens i jedność tam, gdzie inni widzą tylko codzienność.
Twórczość Roberta Karwata – rekomendacje
Dla tych, którzy nie mieli okazji zobaczyć wystawy, polecamy pogłębienie refleksji poprzez lekturę:
- „Pióra motyla” (2008) – zbiór opowieści/baśni;
- „Drugie skrzydło: czujesz, jak ci bije serce?” (2009) – zbiór opowiadań;
- „Na skrzydłach marzeń” (2012) – powieść;
- „Już za chwilę…” (2011) – tomik poetycki/antologia, stworzony wspólnie z przyjaciółmi.
Galeria zdjęć
Tekst i foto: Agnieszka C. Gałązka
Materiał powstał w ramach projektu „Wzmacniamy aktywność”
realizowanego w okresie 01.01.2025 r. – 29.02.2028 r.
przez Lubelskie Forum Organizacji Osób Niepełnosprawnych – Sejmik Wojewódzki
Zadanie publiczne jest dofinansowane ze środków PFRON
UWAGA: Pobieranie, kopiowanie i jakiekolwiek inne wykorzystanie treści dostępnych w powyższym materiale wymaga pisemnej zgody LFOON – SW będącego właścicielem serwisu www.niepelnosprawnilublin.pl.